Miles Davis – “Bitches Brew”

1970 doğumlu 41 kere maşallah dedirten albümlerden ilki Miles Davis'in "Bitches Brew"ü...

Kapağında Miles Davis ismini taşıyan her türlü kaydın yıllara meydan okuyabilme kapasitesinin ne kadar yüksek olduğu aşikar. Ama çift plaklık “Bitches Brew” gibi bazı Davis albümlerinin yeri bambaşka. Ayrı ayrı seanslarda kaydedilen bölümlerin, o günün sınırlı stüdyo imkanlarıyla bir araya getirilip uzun, tek bir session’dan farksız hale sokulduğu mahir prodüksiyonu ve Davis’in yaratıcılıklarını körüklemek için elinden geleni yaptığı müzisyen dostlarının (Wayne Shorter, Billy Cobham, John McLaughlin, Chick Corea, Larry Young…) katkısıyla “Bitches Brew” yaşını hiç ama hiç göstermiyor!

-- 41 Kere Maşallah Dedirten Albümler

Bazıları raflarda yerini alır almaz baş tacı edildi. Bazılarıysa değerini yıllar içinde yavaş yavaş buldu. Öyle ya da böyle aradan geçen 41 yıl onları eskitmek ya da yıpratmak şöyle dursun bilakis her birini paha biçilmez birer ilham kaynağına dönüştürdü. Arkalarından kötü konuşmaya kimsenin dilinin varmadığı 1970 doğumlu albümlerden bazılarını hatırlatmak, 41. yaşlarına girdikleri şu günlerde kendilerine (bir kez daha) 41 kere maşallah demek (ve dedirtmek) fena olmaz gibi geldi.

Yıl 1970...
O yılın herhalde adı ilk anılması gereken albümü Mayıs ayında çıkan “Let It Be”dir. Ama ne yazık ki müzikal içeriğiyle değil de dört Beatle’ın çoktandır işaretlerini verdikleri yollarını ayırma niyetlerinin resmi belgesi olması sebebiyle. Janis Joplin ve Jimi Hendrix’in ölümleriyle beraber 1970’in müzikseverler için en kötü haberlerinden biri olur “Let It Be”nin raflarda yerini alışı.

-- Jenny Lewis - Acid Tongue [Warner Bros, 2008]

Folk, country, eş-dost ve melekler şehri

Rilo Kiley’nin alımlı solisti (ve anladığımız kadarıyla en arkadaş canlısı) Jenny Lewis grubunun geleceğini bir belirsizliğe emanet edecek kadar güçlü bir solo albümle yıl sonunda karşımıza çıkacak "en iyiler" değerlendirmelerinde en çok adı geçecek isimlerden biri olmayı şimdiden garantilemiş.
Lewis’in Johnathan Rice ile olan gönül ilişkisini üretken bir müzikal aktiviteye de dönüştürmeyi başardığı "Acid Tongue", hem bir kırmızı halı seremonisine tanık oluyormuşsunuz izlenimi veren konuk listesi hem de bir şarkı yazarının hızlı yükselişini belgelemesi açısından ışıl ışıl bir albüm.

-- The Pretenders - Break Up The Concrete [Shangri-La Music, 2008]

Debbie Harry’nin şuh seksapelliğiyle, Patti Smith’in şairane şarkı yazarlığının tam ortasında bir yerlerde Chrissie Hynde. Hem afilli bir arzulanan kadın imajı hem de yetenekli bir müzisyen kimliği The Pretenders’ın kariyerinin baş köşesindeydi hep. İngiliz olup da CBGB’s sahnesinin tozuna bulanılıp da yazılmış gibi duran şarkıları ve tepeden tırnağa (uyuşturucusundan, kalp mevzularına- The Kinks Ray Davies’ten Simple Minds'ın Jim Kerr’ine kimler yok ki o mevzulara konu olan) rock'n roll tavırlarıyla seksenlerin ilk yarısının en hatırlanılası isimlerinden biriydiler.

-- Ercüneyt Özdemir - E8 [A1 Müzik, 2008]

Bir dönem, Metropolis Ankara’nın nevi şahsına münhasır gruplarındandı. Özellikle sahnede standart bar sahnesi coverlarının yanına hem kendi bestelerini, hem “Hatasız Kul Olmaz”ın müthiş bir versiyonunu hem de Heroes Del Silencio ve Kula Shaker gibi ülkemizde pek “tercih edilmeyen” isimlerden şarkıları eklemeleriyle. Uzun süre piyasaya çıkmasını bekledikleri ilk albümleri Makine arzı endam ettiğinde ne yazık ki grupta çatlaklar baş göstermişti bile.