Londra’dan
Liverpool’a doğru giden bir otomobilin camı sonuna kadar açılır. Yirmili
yaşlarına henüz ayak bastığını belli eden, saçları kulaklarını kapatacak
uzunlukta bir gencin yüzü belirir. Hafifçe dışarı sarkarak “bu benim!” der, “başaracağımı
biliyordum!”
Bu
heyecanı camdan dışarı taşan âna sebep olan şey, genç adamın radyoda işittiği
şarkıdır. Son birkaç yılda yediğini içtiğini ayırmadığı dostu John’un da
yardımıyla son halini verdiği bestesi “Love Me Do”, o sırada radyoda çalmaktadır.
Bundan sonra hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını idrak etmesi için daha ikna
edici bir işaret olamayacağını düşünür muhtemelen.
